კიპ თორნის (Kip Thorne) ნაშრომები შავ ხვრელში მოხვედრის პროცესს დეტალურად აღწერს.თორნის განმარტებით, ადამიანი პირველად შავ ხვრელში დაცემისას თითქმის არაფერს იგრძნობს, რადგან გრავიტაცია და მოძრაობა ერთმანეთს აკომპენსირებს, ამიტომ თავისუფალი ვარდნის შეგრძნება შეუფერხებლად მიმდინარეობს. თუმცა, რაც უფრო მკვეთრდება სივრცე-დროის გამრუდება, მით უფრო ძლიერად იზრდება ტიდალური ძალები: სხეულის ქვედა ნაწილზე მოქმედი მიზიდულობა ბევრად ძლიერი ხდება, ვიდრე ზემოთა ნაწილზე. ამის შედეგია ე.წ. „სპაგეტიფიკაცია“ – სხეულის გაწელვა, დაშლა და საბოლოოდ ატომურ დონეზე დანგრევა.
თორნის ერთ-ერთ ყველაზე საინტერესო მოსაზრებაში ხაზგასმულია, რომ შავი ხვრელის შიგნით დრო ისე მრუდდება, რომ შესაძლოა მთელი ის მატერია და გამოსხივება, რომელიც შავ ხვრელში მილიონობით წლის განმავლობაში ჩავარდა, ადამიანამდე წამებში „მივიდეს“,როგორც წარმოუდგენლად დიდი ენერგიული ტალღა.
მკვლევრების დიდი ნაწილი თანხმდება, რომ საბოლოოდ ადამიანი სინგულარობას ვერ გადაურჩება. სინგულარობაში სივრცე, დრო და ფიზიკის ცნობილი კანონები ინგრევა: გრავიტაციული ძალები უსასრულოდ იზრდება, ხოლო მატერია და ენერგია ისეთ მდგომარეობაში ექცევა, რომლის აღწერაც ჩვენი არსებული თეორიებით სრულად შეუძლებელია. ზოგიერთი თანამედროვე მოდელი თვლის, რომ ეს პროცესი აუცილებლად არა მხოლოდ გაწელვას, არამედ სრულ „გრავიტაციულ დაშლას“ იწვევს, სხეულის ყველა ბმა წყდება, ატომები იშლება და მატერია საბოლოოდ შავი ხვრელის შინაგან სტრუქტურაში ინთქება.
კიპ თორნის ნაშრომების მიხედვით, შავ ხვრელში ჩავარდნილი ადამიანი ჯერ არაფერს განსაკუთრებულს არ იგრძნობს, შემდეგ კი ტიდალური ძალები მას გაწელავს, დაშლის და საბოლოოდ სინგულარობაში მიიყვანს, სადაც ფიზიკის ცნობილი კანონები წყდება.ეს პროცესი მიუხედავად მისი მეცნიერული სიზუსტისა, დღემდე მხოლოდ თეორიულადაა დადასტურებული, რადგან შავ ხვრელში შესული ინფორმაცია და მატერია გარეთ აღარ ბრუნდება და ჩვენ ზუსტად არ ვიცით რა ხდება სივრცე-დროის ამ უკიდურეს რეგიონში.